ə. 1) ənənə; 2) üsül, vərdiş.
[ər.] сущ. 1. адет; къайда; 2. вердиш, тӀул; хесет; adət etmək адет авун, вердиш хьун, куткун.
Полностью »Ərəb sözüdür, vərdiş sözünün sinonimidir. Mənası “alışmaq, uyğunlaşmaq” deməkdir, bizdə (türk aləmində) öyrənik sözündən istifadə olunub
Полностью »i. 1. habit; adətin gücü force of habit; bir şeyi adət üzrə etmək to do* smth. from mere habit; adət etmək to grow* / to get* into habit; adəti tərk e
Полностью »1. ADƏT, ƏNƏNƏ Cənnət deyil; Xeyr, hər el-obanın; Öz ənənəsi var, öz adəti var (M.Rahim); DƏB, QAYDA Sizin tədbirinizlə, sizin tələbinizlə; Bu köhnə q
Полностью »сущ. 1. обычай. El adətləri народные обычаи, qədim Şərq adətləri обычаи древнего Востока; adəti unutmaq забыть обычай 2
Полностью »is. 1) habitude f ; coutume f ; moeurs f pl ; tradition f ; usage m ; 2) manière f ; accoutumance f ; 3) faible adj ; ~ edilmiş famili//er, -ère ; acc
Полностью »is. [ər.] 1. Hər hansı bir xalqın həyatında qədimdən bəri qəbul edilmiş və kök salmış ənənə, rəsm. Rayonlarda xurafat və köhnə adət təsirlərindən qurt
Полностью »1. привычка, навык, повадка, замашка; 2. обычай, обыкновение; 3. обряд, тадиция, нрав;
Полностью »