GƏRDUN

is. [ fars. ] klas.
1. Göy qübbəsi.
2. məc. Tale, bəxt, fələk, iqbal.
Nə yar edərdi cəfa, nə rəqib, nə gərdun; Zəmanədə bu cəfalar mənə qəzadəndir. S.Ə.Şirvani.

GƏRDİŞ
GƏRƏK

Digər lüğətlərdə