heykel
[ər.] сущ. 1. гуьмбет, гьайкал (скулпьторди къванцикай, кишпирдикай ва мс. раснавай инсандин ва я гьайвандин кӀалуб, шикил); mərmər heykəl мармардин г
Tam oxu »ə. 1) böyük bina, uca məbəd; bütxana; 2) canlıların bərk materialdan qayrılmış abidəsi; 3) boyuna salınan dua; 4) maket
Tam oxu »i. statue, monument; məc. memorial; bir kəsə ~ qoymaq to put* / to set* up / to erect a monument to smb
Tam oxu »1. HEYKƏL Heç gəlib heykəlinə de baxmayıb (S.Qədirzadə); ABİDƏ Bir də bu sadə abidədən, əbədiyyətə qovuşmuş vətən oğlunun heykəlindən
Tam oxu »сущ. 1. памятник: 1) архитектурное или скульптурное сооружение в память какого-л. лица, события. S. Vurğunun heykəli памятник С
Tam oxu »is. [ər.] 1. Heykəltəraş tərəfindən daşdan, tuncdan və s.-dən hazırlanmış insan və ya heyvan surəti. Mərmər heykəl
Tam oxu »