1. Paltarını tamam çıxarmış; çılpaq, üryan. Lüt uşaq. – O halda ay çıxdı buludlar dalından; Gördü çöldə durmuş bir kişi lüt (z.
□ Lüt olmaq – soyunmaq, bütün paltarını çıxarmaq.
2. məc. Ağacsız, bitkisiz, quru. Lüt dağ. Lüt təpə. Lüt sahə.
// Xəzan olmuş, yarpaqları tökülmüş. Lüt ağac.
3. məc. Yoxsul, kasıb, heç bir şeyi olmayan.
□ Lüt qoymaq – varyoxunu əlindən çıxartmaq; yoxsullaşdırmaq.
// İs. mənasında. Lütün biridir.