сущ. 1. ччин; kişi, sözü üzə deyər. Ata. sözü итимди, гаф чинал лугьуда; inəyin üzü калин ччин; // ччинин; 2
Tam oxu »is. 1) face f ; figure f, visage m ; physionomie f ; 2) endroit m ; surface f ; suyun ~ündə à la surface de l’eau ; ~ündən à cause de, en conséquence
Tam oxu »Uzun, uzaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəli Həsən qabaqda, Koroğlu dalda az getdilər, üz getdilər, gəlib bir sıldırım qayanın dibinə çatdılar
Tam oxu »i. 1. face; 2. surface; 3. the right side or face (of cloth, etc.) 4. the outer covering of a thing; 5
Tam oxu »ÜZ Bu mənzərəni görən Cahangirin hiddətli üzü birdən şən bir təbəssümlə parladı, dodaqları açılaraq, şaqqırtılı bir qəhqəhə qopdu (Çəmənzəminli); BƏNİ
Tam oxu »ÜZ I is. Sifət, bəniz. Aç üzün, yox tikanı insanın; Arı sancar üzün, pətəkdən qaç! (M.Ə.Möcüz). ÜZ II is
Tam oxu »I сущ. 1. лицо: 1) передняя часть головы человека. Üz cizgiləri черты лица, üz qırışıqları морщины лица, üzün quruluşu строение лица, üzün masajı масс
Tam oxu »(Ağdam, Bərdə, Biləsuvar, Borçalı, Cəlilabad, Salyan, Şəki) qaymaq. – Südün üzün alıflar, altının kəndo:u qalıf (Ağdam); – Qavaxdan da üz çox olurdu (
Tam oxu »is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır
Tam oxu »