ƏPRİMİŞ

f.sif.
1. Çürüyüb tökülmüş, çürüyüb didilmiş, didik-didik olmuş.
Bəndalı taxt üstündə, tüfəng yanında, Məsmə də oğlu ilə yanaşı, yerdə əprimiş, yamaqlı bir palaz üstündə uzanıb yatmışdılar. Mir Cəlal.

2. məc. Əldən düşmüş, tökülmüş, üzgün.
ƏPRİMƏK
ƏR

Digər lüğətlərdə