МАНА

араб, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) са никай-квекай ятӀани авур ихтилатдин умуми фикир. Мустафадин ва адан, папан гьакъиндай лагьай гафарин манадиз фикир гайила, зи рикӀе авай хци тӀал ва гужлу гъам мадни дерин хьана. З. Э. Зун гъавурда акьазвач. 2) метлеб, макьсад. Шахмарданова абурун и гьерекатдихъ маса мака аваз кьатӀана. А. А. Лезгияр. Вичиз ругул хтул хьанва лагьай хабар агакьай бахтлу бадеди яргъал дагълух хуьряй шегьердиз бицӀекдин тӀварцӀел амай дугъри савкьватрихь галаз цӀийи гьешни ракъурна. ИчӀиз ваь, шоколаддин къенфетар аваз! Им кьилин савкьват тир! Дерин мана квай савкьватӀ А. Къ. Бадедин савкьват. 3) ктаб, лингв. чӀала гафуни вуч къалурзаватӀа, гьам. Гафар тек са мана авайбур ( марф, цӀуд, мекьила ) ва са шумуд мана авайбур ( кьил, вад, яру ) жеда. Р. И. Гайдаров, А. Г. Гуьлмегьамедов ва мсб. Лезги чӀал. 10-11 класс.... гафунин мана ам лугьузвай касди, вичиз кӀанивал дегишарунарни авай кар я. З. Э. Кек галкӀизва.

* мана-метлеб сущ. са кар ийизвайдан кьиле, фикирда вуч аватӀа, гьам. Къад лагьай векдин Томердин памятник лап кутугай чкадал эцигнава: Гъуьлуьн яхада, гуьзел багъдин юкьвал. Гьелбетда, ам жал эцигунихъ вичин дерин мана-метлеб ава. З. Э. Скульптор. Садаз на датӀана хъсанвал ая, югъ-йиф талгьана адалай фарфалаг хьиз элкъуьгъ, эгер ам кьадирсузди ва фу метӀел алайди ятӀа, ада на авур и хъсанвилер, ратӀарал кьуьл деневирдайла гарун хура гьатзавай цӀекьвер хьиз, мана-метлеб тагана квадарда. Я. Ш. Гьахъ квахьдач.

МАН
МАНАЛУ

Digər lüğətlərdə